We hebben afscheid genomen van 2022. Een annus horribilis voor velen. Voor mensen die op de vlucht moesten. Voor mensen die geliefden verloren in de verdediging van hun land. En ook voor beleggers. Op veel gebieden werd de klok ver teruggezet. Als ik een jaar geleden had geschreven dat we in 2022 een loopgravenoorlog in Europa zouden hebben, we extra steenkolen nodig hebben om in de energiebehoefte te voorzien, de inflatie de 15% zou aanraken én de rente met 4% zou stijgen, dan had u mij voor gek verklaard. En toch is het allemaal gebeurd. Des te opmerkelijker is het dat we toch als meest waarschijnlijke scenario een zachte landing verwachten.

De gevolgen van Covid

We zitten al in een recessie, in de vorige editie van de nieuwsbrief schreven we hier al over. Toch is dit een bijzondere recessie, die ook mild van vorm is. We zitten in een unieke periode. In de afgelopen jaren is de economie volledig verstoord door Covid. Complete sectoren kwamen tot stilstand en mensen verloren en masse hun baan. Andere sectoren floreerden of werden geboren, zoals de bezorgeconomie. Ondertussen werd de rente negatief toen centrale banken probeerden de economie te stimuleren. Per saldo steeg de werkgelegenheid en ontstond er krapte op de arbeidsmarkt.

Toen de samenleving in het Westen weer heropende, waren er te weinig arbeidszoekenden om de vacatures te vullen. Veel werknemers waren naar andere sectoren gegaan, zoals IT, zorg of bezorgdiensten. Horecabedrijven bijvoorbeeld konden hun zaken niet volledig openen vanwege het gebrek aan personeel. Het zorgde voor een onbalans in de economie en juist die onbalans lijkt nu opgelost te worden.

De stijgende rente

Nu de rente in korte tijd hard gestegen is, zorgt dat ervoor dat investeerders hun kapitaal kritischer investeren. Toen geld nog gratis was, was het prima om te investeren in verlieslatende bedrijven met uitzicht op winst over een paar jaar. Die tijd is voorbij. Geld moet geld opleveren, en bedrijven die verlieslatend waren kregen het mes op de keel van hun investeerders. En dat leidde weer tot het zorgvuldig inzetten van middelen en mensen. Met als gevolg dat een groot aantal net gestarte bedrijven al ontslagrondes aankondigde.

De mensen die nu hun baan verliezen zullen uiteindelijk beschikbaar komen voor bedrijven die nog personeel zoeken. De 3000 bankiers die Goldman Sachs op straat zet zullen natuurlijk geen hamburgers gaan bakken bij McDonald’s, maar ze zullen wel beschikbaar zijn voor financiële functies elders in het bedrijfsleven. De mensen die bij bol.com hun baan verliezen zullen misschien wel terugkeren bij hun oude baas in de horeca. En zo blijft de werkgelegenheid op peil, terwijl de lonen niet heel hard stijgen. Iemand die net zijn baan verloren heeft zal met iets minder salaris al snel genoegen nemen, zolang ze maar werk hebben.

Terug naar 2019

En daarmee lijkt ook in de economie de klok terug te worden gezet. Naar 2019 om precies te zijn. Veel banen die door de pandemie ontstaan waren, verdwijnen weer. De werknemers keren terug op hun 2019-baan. Tegelijkertijd zijn ook andere verstorende effecten van Covid aan het verdwijnen. Neem containerprijzen, die waren geëxplodeerd door een tekort aan containers en grote vraag naar de transportmiddelen. Die situatie is inmiddels weer bijna terug op het oude niveau. Een element dat ook de inflatie drukt.

China’s zachte landing

Ook Xi Jinping, de vers herkroonde keizer van China, beleefde een annus horribilis. Hij leek zijn onderdanen strak in het gareel te hebben en met zijn zero Covid-beleid de pandemie te kunnen controleren. Niets bleek minder waar. Nadat zijn mede-Chinezen gezien hadden dat toeschouwers bij het WK voetbal in Qatar zonder mondkapjes schouder aan schouder op de tribune zaten, brak de pleuris uit. Wij zien in het Westen maar het topje van de ijsberg, maar zelfs op dat topje waren er flinke rellen. De maanden van lockdowns deden de vlam behoorlijk in de pan slaan. Om de brand te blussen en zijn eigen huid te redden maakte Xi Jinping een U-bocht in zijn Covid-beleid. Alles werd vrijgelaten.

Die heropening gaat een belangrijke bijdrage leveren aan de zachte landing van de economie. De Chinezen produceren én consumeren weer. Dat is een belangrijke impuls voor de Westerse economieën, die nu weer producten uit China krijgen en naar China kunnen exporteren. Xi Jinping laat ook de teugels los voor techbedrijven. Jack Ma moet veel macht en aandelen afstaan, maar mag wel verder met het ontwikkel van ANT Financial. Ook hier had Xi Jinping geen keuze. Voor stabiliteit en het uitvoeren van zijn agenda heeft hij een sterke economie nodig. En voor die sterke economie heeft hij het bedrijfsleven nodig en dus mannen als Jack Ma. De Chinese beurs lijkt na jaren van gedrukte koersen eindelijk weer een rally in te zetten.

Een rem, maar geen noodstop

De economie vertraagt, maar zonder dat de werkloosheid gigantische oploopt. Bedrijven zullen terughoudend zijn met nieuwe investeringen en sommige bedrijven zullen kopje onder gaan. De inflatie doet nog steeds pijn maar zal er ook voor zorgen dat bedrijven inventiever worden, om zo kosten te besparen en schulden af te lossen. Die innovatie is goed voor onze portefeuille. Dat grondstofprijzen dalen en de economische groei afremt is goed, omdat dit ervoor zorgt dat de centrale banken de rente niet langer hoeven te verhogen. Opmerkingen door centrale bankiers die dit ondersteunen zorgden ervoor dat de beurzen in 2023 goed uit de startblokken kwamen. Na een turbulent 2022 lijkt 2023 een zachte landing voor de economie te gaan brengen.

Zachte landing voor winsten

In de komende weken openen bedrijven hun boeken. We kunnen dan zien of de winsten van bedrijven ook een zachte landing maken. Dit zou voor de waarderingen natuurlijk een enorme steun zijn en ruimte bieden voor verder herstel.

Een oude beurswijsheid luidt: “As goes january, so goes the year”. Vorig jaar is dat aardig uitgekomen. Laten we beginnen met een positieve eerste maand van 2023.