Covid lijkt langzaam maar zeker naar de achtergrond te verdwijnen als de grootste economische bedreiging. Het is nog lang geen gelopen race, maar de bedrijfsresultaten zijn over het algemeen onverminderd goed en de marges blijven behoorlijk op peil. Hogere energieprijzen en oplopende rente brengen het sentiment niet van zijn stuk. En áls de rente al stijgt, hoeft dat nog geen drama te zijn, als je maar de juiste aandelen bezit. Het nieuwe obstakel op de wall of worry is eerder de dreiging van tekorten – aan chips en grondstoffen, maar ook aan personeel.

Zo lijken we van een Covid- in een tekorteneconomie te belanden, met bijbehorende inflatie. Inflatie door grondstofschaarste is doorgaans tijdelijk, inflatie door duurdere arbeid kan hardnekkiger zijn: als je iemand een loonsverhoging geeft, draai je die niet na twee maanden terug omdat meer mensen de arbeidsmarkt betreden. Over de vraag of inflatie tijdelijk is, valt dus nog te twisten. Bovendien is het begrip ‘tijdelijk’ vrij rekbaar.

Chiptekorten

De chiptekorten missen hun effect op de bedrijfscijfers niet, al boeken zelfs automobielbedrijven nog forse winsten. Dat techbedrijven als ASML en ASMI sinds begin dit jaar forse correcties te verduren kregen, baart evenmin zorgen. Die correcties horen nou eenmaal bij de markt van snelgroeiende aandelen. Het aandeel ASML is al twintig jaar op de beurs genoteerd en trekt ook al jarenlang de kar. En als er dan eens een correctie optreedt, is dat wellicht juist hét moment om in te stappen.

Correcties

In de weg omhoog krijgt ieder solide groeiaandeel met stevige fundamentals wel eens te maken met correcties van 10 tot 20%. Maar anders dan bijvoorbeeld ArcelorMittal heeft ASML ook in de toekomst toegevoegde waarde. Het zijn vooral tekorten aan personeel die de bedrijven op iets langere termijn kunnen opbreken. De feiten spreken voor zich: de werkgelegenheid is bijna maximaal. En eigenlijk is dat een situatie waarin je weer moet kijken naar migratie: willen we een heel strikt migratiebeleid, of dat juist breder opgezet worden?

Economen verwachten dat deze ‘arbeidsuitdaging’ nog wel even kan duren en dat robotica kan helpen deze crisis te verlichten. CNBC maakte al gewag van restaurants die robots en andere technologische oplossingen inzetten om de aanhoudende personeelstekorten het hoofd te bieden. Verschillende bedrijven in de VS ontwikkelen nu robots voor zowel restaurantkeuken als bediening. Zo kunnen de hogere kosten van arbeid de innovatie stimuleren. Het zal er uiteindelijk toe leiden dat alleen nog hoogwaardige arbeid overblijft.

Grondstofprijzen

Voor oliebedrijven zal het best gunstig zijn dat de olieprijs momenteel zo hoog is, door de schaarste aan olie én gas. Terwijl airlines zich blauw betalen aan kerosine, zien de oliemaatschappijen hun inkomsten groeien en groeien. Voor bedrijven als Shell ligt de verleiding op de loer om een aantrekkelijk dividend uit te keren, maar laat ze dat geld liever in vergroening stoppen! Want zo kunnen die hoge olieprijzen een blessing in disguise zijn: de beste ‘subsidie’ voor alternatieve energiebronnen is dat mensen aan de pomp te veel moeten betalen.

Analisten verwachten dat we in het tweede kwartaal van 2020 verbetering gaan zien op de chipmarkt, doordat er dan alternatieven voorhanden zijn door opschaling van de productie. En dat is eigenlijk dé rode draad: nu de economie grotendeels Covid-proof blijkt en weer stevig aantrekt, móeten we op zoek naar alternatieven om de genoemde tekorten te bestrijden. En dát kan weer een aanjager zijn voor innovatie en vergroening. De vraag dringt zich dan op: wat wordt de vólgende grote hobbel? Want bij het beklimmen van de wall of worry stuit je altijd wel weer op nieuwe obstakels.