Donderdag 25 februari 2021 was voor velen een relatief normale dag. Maar voor obligatiehandelaren, en specifiek handelaren in Amerikaanse staatsobligaties was het een dag om te herinneren. Er kwam een nieuwe uitgifte van 7 jaars obligaties. Normaliter vind dergelijk papier gretig aftrek. Ditmaal niet. De animo om het papier te kopen, was op een historisch dieptepunt. Het volgde op een maand waarin de rente op staatsobligaties al fors opliep. Dit, tezamen met terugvallende vraag bij uitgifte zorgde voor paniek op de financiële markten. Doorgaans is de obligatiemarkt de kanarie in de kolenmijn voor aandelenmarkten. Een stijgende rente boezemt beleggers dan ook snel angst in. Is deze renteangst terecht?

The people vs Powell…

Het zoeken naar de uitgang

Het lijkt erop dat beleggers Powell aan het testen zijn. Nu we in een historische periode zitten met niet eerder gekende stimuleringsmaatregelen, zijn beleggers op zoek naar wat er gaat gebeuren als de stimuleringsmaatregelen worden teruggedraaid. Hoewel Powell heeft aangegeven dat het daar nog veel te vroeg voor is, zijn de tekenen van economisch herstel alom zichtbaar in de economische cijfers. Werkgelegenheid neemt toe, grondstofprijzen stijgen (mede dankzij afgenomen productie) en bedrijfswinsten zijn sterk (in de niet door covid getroffen sectoren). Met een versnellende uitrol van de vaccinaties is het niet langer de vraag of, maar wanneer de economie weer terug is op het pre-covid niveau. Om vervolgens verder te groeien. Dan zullen de stimuleringspakketten moeten worden afgebouwd. Wat wordt dan de exitstrategie van de FED? Waar is de uitgang?

Waarom worden aandelen verkocht?

Deze renteangst treft vooral obligatiebeleggers en bedrijven met veel schuld, toch? Is dan de verkoopgolf van techbedrijven terecht? De stijgende rente heeft meerdere gevolgen. Schulden worden duurder, dus bedrijven zullen meer kwijt zijn aan rentelasten. We willen als beleggers dan dus bedrijven met veel schuld mijden en juist beleggen in bedrijven met een grote cashpositie. Die cashpositie brengt straks eindelijk weer iets op. Ook financials worden eindelijk weer aantrekkelijker. In de basis klopt dat ook maar een deel van de waardering van aandelen is gebaseerd op de toekomstige kasstromen. Die worden verdisconteerd (contant gemaakt) tegen de rentevoet. Hoe lager de rentevoet, hoe hoger de contante waarde. Als de rente dus stijgt worden de toekomstige kasstromen minder waard. Dit verklaart een deel van de terechte correctie en renteangst van beleggers.

Daarnaast trekt de economie aan. Dat kan inflatie veroorzaken. Bij Mercurius Vermogensbeheer zijn we daar niet zo bang voor. Loonstijgingen zijn nog ver weg en ook de grondstofprijzen lijken geen grote stijgingen te kunnen volhouden. De aantrekkende economie zorgt wel voor rotatiehoop. Sectoren die zwaar geraakt waren kunnen nu weer openen en beleggers alloceren daar dan ook geld. Geld dat ze vrijmaken door tech-aandelen die hard gestegen zijn, te verkopen. Toch blijft die zelfde technologiesector aantrekkelijk voor beleggers. Het is digitalisering en innovatie die op lange termijn de economische groei zal drijven.

Is de renteangst dan toch terecht?

Renteangst moeten we niet onderschatten, want het kan voor heftige bewegingen in de markt zorgen zoals we ook in het najaar van 2018 nog ondervonden. Toch hebben we hier in onze opinie te maken met een generieke beweging in de markt. In de afgelopen periode is er een grote toestroom geweest van nieuwe beleggers die over het algemeen de populaire aandelen kochten. Bij dalingen verkopen zij doorgaans ook weer snel. Daarnaast zien we een deel rotatie die we eerder al beschreven. Verder zullen beleggers snel terugkeren naar bedrijven met een hoge groeivoet, in onze optiek zijn dit bedrijven waar innovatie diep geworteld is.

People vs Powell, gewonnen door?

Jerome Powell maakte in zijn begindagen als FED voorzitter al eens een forse correctie van de financiële markten mee nadat hij hintte op een renteverhoging. Inmiddels weet hij dat deze materie zeer gevoelig is en zal hij niet alleen zijn woorden zorgvuldig wegen. Ook zijn “gereedschapskist” zal hij zorgvuldig inzetten. Als een van de meest heftige instrumenten kan hij de yield curve controle toepassen, een instrument dat voor het laatst tijdens de 2e wereldoorlog door de FED is ingezet om zo de rentecurve te controleren. De Bank of Japan en Centrale bank van Australië maakten recent nog gebruik van dit “rentewapen”.

In de test tussen de markten en de FED (the people vs Powell) lijkt de FED dus over meer dan voldoende middelen te beschikken om een geleidelijk afscheid van de stimuleringsmaatregelen mogelijk te maken.

Voor nu lijkt de renteangst dan ook onterecht.